Bizim kendimize sıklıkla sorduğumuz bir soru üzerine konuşmak istedik bugün. ‘Neden seyahat ediyoruz?’ Gerçekten yeni yerler görmek için mi, yoksa olduğumuz kişiden kaçmak için mi? Bizi sıkan rutini bozmak mı istiyoruz, yoksa rutinin ta kendisiyiz de bunu fark etmemek için mi yola çıkıyoruz?
Her gün aynı kahveciden kahve alıp, aynı ofis sandalyesine oturup, aynı insanlara aynı şeyleri anlatırken, bir gün pasaportumuzu alıp binlerce kilometre uzağa gitmenin bizi farklı birine dönüştüreceğine inanıyoruz. Ama gerçekten öyle mi? Yoksa sadece dekor değiştirip, sahnenin ortasında aynı rolü oynamaya devam mı ediyoruz? Belki de mesele gidilen yer değil, o yerin bize kendimizi sorgulatma ihtimalidir.
Bazı yerler vardır, seni konfor alanından çekip almakla kalmaz, aynı zamanda durup kendine dışarıdan bakmaya zorlar.
İnsan kendine dışarıdan baktığında, genellikle tutarlı bir bütün değil, çelişkilerle dolu bir hikâye görür. Olduğunu sandığı kişiyle, gerçekte olan arasındaki mesafeyi fark eder. Bazı yerler ise bu çelişkileri öylesine net ortaya koyar ki, kendinle arandaki mesafeyi görmezden gelmek imkânsız hale gelir. Zaten belki de asıl mesele başka biri olmak değil, olduğun kişiyi başka bir yerden tanımaktır. Ve bazı yerler, buna diğerlerinden daha çok imkan sağlar. Bu yerleri sıralamaya kalksak mutlaka fikir ayrılıklarına düşeriz, ama listenin ilk sırasında kesinlikle Japonya var.
Çünkü Japonya sadece bir ülke değil, bir çelişkiler evreni. Kaotik ama düzenli. Yüksek teknolojiyle donatılmış ama geleneklerinden asla ödün vermeyen. Dünya üzerindeki en nazik toplum belki, ama insanlar işyerlerinde gördükleri mobbing sebebiyle intihar ediyor. Bahsetmeye çalıştığımız bu çelişkiler evreni hakkında biraz olsun fikir verecek, bildiğimizi sandığımız Japon kültürü hakkında sizi karmaşık duygulara sürükleyecek çok güzel bir kitap yazdı İrfan Aktan. İlginizi çekerse, tam şurada konuyu Mirgün Cabas’a özetlemiş. Japonya kendi kurallarına, ritüellerine ve absürtlüğüne sahip bir dünya. Sisteme uyduğun sürece var oluyorsun, uymazsan görünmez oluyorsun.
Neyse çok uzattık, varoluşsal sancılarımızla birlikte iki ramen höpürdetelim derseniz detayları buraya koyduk.
